افزودنی های بتن
افزودنی های بتن در هنگام ترکیب و یا پیش از آن به بتن اضافه میشوند. افزودنی های بتن میتوانند باعث بهبود کیفیت بتن، اجرای آن، کاهش یا افزایش زمان گیرش آن و تغییر در سایر خواص دلخواه گردند. اگر نگوییم همه، بیشتر بتنهای امروزی شامل حداقل یک افزودنی است که به بتن ریزی کمک میکنند و هزینه را نیز کاهش میدهند. هزینهی این افزودنیها بر اساس مقدار و نوع افزودنی مورد استفاده فرق میکند. تمام این موارد باعث افزایش هزینه هر متر مکعب بتن میگردد. با خانه بتن همراه باشید.
افزودنیها شیمیایی:
افزودنی های شیمیایی موادی جز سیمان پرتلند، آب و سنگدانه هستند که در هنگام اختلاط یا کمی پیش از آن به بتن اضافه میشوند. تولید کنندگان از افزودنی های بتن در درجهی اول برای کاهش هزینهی بتن، اصلاح خواص بتن سخت شده، اطمینان از کیفیت بتن در هنگام اختلاط، حمل و نقل، بتن ریزی و عمل آوری؛ و برای غلبه بر شرایط خاص در هنگام بتن ریزی استفاده میکنند.
استفادهی موفق از افزودنی های بتن به استفاده از روشهای مناسب ساخت بتن بستگی دارد. بیشتر افزودنی های بتن به شکل مایعات آماده مصرف بوده و در محل ساخت بتن یا کارگاه به بتن اضافه میشوند. افزودنیهای خاص، مانند رنگدانهها، عوامل انبساط و … تنها در مقادیر بسیار کم و از ظرفهای اندازهگیری شده استفاده میشوند.
تاثیر افزودنی های بتن به عوامل مختلفی بستگی دارد: نوع و مقدار سیمان، حجم آب، زمان اختلاط، اسلامپ و دمای بتن و هوا. گاهی اوقات، تاثیراتی که از طریق افزودنیها در بتن ایجاد میگردند، با تغییر طرح اختلاط بتن و کاهش نسبت آب به سیمان، اضافه کردن سیمان بیشتر، استفاده از نوع دیگری از سیمان و یا تغییر سنگدانهها یا دانهبندی سنگدانهها قابل دسترسی است.
پنج عملکرد افزودنی های بتن:
افزودنی های بتن بر اساس عملکردشان تقسیم بندی میشوند. پنج نوع مختلف از افزودنی های بتن وجود دارند: هوازاها، کاهش دهندهی آب، دیرگیر کنندهها، زودگیر کنندهها و روان کنندهها (فوق روان کنندهها). تمام انواع دیگر افزودنی های بتن در دستهی دیگری قرار میگیرند که عملکرد آنها شامل جلوگیری از خوردگی، کاهش انقباض، کاهش واکنشهای قلیایی- سیلیکاتی، افزایش کارایی، اتصال بهتر، عایق رطوبت و رنگ دهی میشود.
افزودنی های بتن؛ دیرگیر کنندهها:
از دیرگیر کنندهها برای به تاخیر انداختن واکنشهای شیمیایی که برای گیرش بتن مورد نیاز است، استفاده میگردد. این نوع افزودنیهای بتنی معمولا برای کاهش اثر دمای بالا که میتواند باعث زودتر گرفتن بتن شود، استفاده میگردند. از دیرگیر کنندهها برای ساخت پیاده روهای بتنی، جهت داشتن زمان بیشتر برای ساخت پیاده رو، کاهش هزینههای اضافی ساخت بتچینگ بتن در محل اجرا و حذف اتصالات سرد در بتن استفاده میشود. همچنین دیرگیر کنندهها برای مقاومت در برابر ترک خوردگی ناشی از تغییر شکل دالهای افقی که به صورت غیر یکپارچه اجرا میشوند، کاربرد دارند. بیشتر دیرگیر کنندهها به عنوان کاهش دهندهی آب نیز عمل کرده و ممکن است موجب حبس هوا در بتن نیز بشوند.
افزودنی های بتن؛ حباب زا:
افزودنی های بتن هوادار میتوانند منجر به افزایش مقاومت بتن در برابر سیکلهای یخ زدگی شود. این نوع افزودنی، بتنی با کارایی بیشتر و جدا شدگی کمتر اجزای بتن تولید میکند. مقاومت بهبود یافته بتن در برابر سیکلهای یخ زدگی شدید، مهمترین خاصیت این افزودنی است. مزایای دیگر این افزودنی عبارتند از:
- مقاومت بالا در برابر چرخههای خیس شدن و خشک شدن
- درجهی بالای کارایی
- درجهی بالای پایداری
حبابهای هوای محبوس به عنوان حائل میان ترکهای ناشی از تنشهای حاصل از تغییر حجم آب به دلیل یخ زدگی عمل میکنند. افزودنیهای حباب زا تقریبا در تمامی بتنها کاربرد دارند. تقریبا به ازای هز ۱% هوای محبوس، مقاومت فشاری حدود ۵% کاهش مییابد.
افزودنی های بتن؛ کاهنده آب:
افزودنیهای کاهندهی آب، محصولات شیمیایی هستند که زمانی که به بتن اضافه میشوند، میتوانند باعث رسیدن به اسلامپ مورد نظر با نسبت آب به سیمان کمتر از مقدار طرح شوند. افزودنیهای کاهندهی آب برای رسیدن به مقاومت خاص با میزان سیمان کمتر مورد استفاده قرار میگیرند. حجم کمتر سیمان باعث کاهش CO2 تولیدی و انرژی استفاده شده برای تولید واحد حجم بتن میگردد. با این نوع افزودنی های بتن، خواص بتن بهبود یافته و امکان بتن ریزی در شرایط سخت ایجاد میگردد. کاهندههای آب بیشتر در عرشهی پلها، بتنهای با اسلامپ کم و وصلههای بتن مورد استفاده قرار گرفته اند. پیشرفتهای اخیر در تکنولوژی افزودنیها باعث توسعهی کاهندههای آب معمولی شده است.
افزودنی های بتن؛ زودگیر کنندهها:
افزودنیهای زودگیر کننده برای افزایش سرعت گیرش بتن مورد استفاده قرار میگیرند. کلسیم کلراید میتواند به عنوان رایجترین عضو زودگیر کنندهها نام برده شود؛ اگرچه میتواند باعث افزایش سرعت خوردگی میلگردها نیز بشود. به هر حال، تراکم مناسب بتن، پوشش کافی و طرح اختلط مناسب میتواند از بروز خوردگی جلوگیری کند. افزودنیهای زودگیر کننده خصوصا برای بهبود خواص بتن در هوای سرد کاربرد دارند.
افزودنی های بتن؛ کاهش دهندهی انقباض:
افزودنیهای بتنی کاهش دهندهی انقباض در هنگام اختلاط اولیهی بتن به آن اضافه میشوند. این نوع افزدونیها میتوانند انقباض اولیه و طولانی مدت بتن را کاهش دهند. افزودنیهای کاهش دهندهی انقباض برای شرایطی که ترکهای انقباضی باعث مشکل در پایداری شده و یا تعداد زیاد اتصالات دچار انقباض شده مشکلات اقتصادی یا فنی ایجاد میکنند مورد استفاده قرار میگیرند. افزودنیهای کاهندهی انقباض میتوانند در مواردی سرعت افزایش مقاومت را چه در کوتاه مدت و چه در بلند مدت کاهش دهند.
افزودنی های بتن؛ فوق روان کنندهها:
هدف اصلی استفاده از فوق روان کنندهها، تولید بتنی است که با اسلامپ بالا جریان یابد که در سازههای با تراکم بالای میلگرد کاربرد دارد، خصوصا زمانی که تراکم کافی با ویبره کردن قابل انجام نیست. کاربرد مهم دیگر تولید بتن با مقاومت بالا با نسبت آب به سیمان بین ۰٫۳ تا ۰٫۴ است. مشخص شده است که برای بیشتر انواع بتن، فوق روان کنندهها کارایی بتن را افزایش میدهند. یک مشکل استفاده از کاهندههای آب، از دست رفتن اسلامپ است. بتن با کارایی بالا که شامل فوق روان کننده است، میتواند با مقاومت بالا در برابر چرخههای یخ زدگی نیز عمل نماید ولی حجم هوا نسبت به بتن بدون فوق روان کننده باید افزایش یابد.
افزودنی های بتن؛ ضد خوردگی:
افزودنیهای ضد خوردگی در دستهی افزودنیهای خاص قرار میگیرند و برای کم کردن خوردگی فولاد درون بتن مورد استفاده قرار میگیرند. ضد خوردگیها میتوانند به میزان قابل توجهی هزینهی نگهداری سازههای بتن مسلح را در بازهی ۳۰-۴۰ سالهی عمر آنها کاهش دهند. افزودنیهای خاص دیگر شامل افزودنیها کاهش دهندهی انقباض و جلوگیری کننده از واکنش قلیایی- سیلیکا میشوند. افزودنیهای ضد خوردگی تاثیر کمی بر روی مقاومت در سنین بالاتر دارند ولی باعث افزایش سرعت مقاومت بتن در سنین ابتدایی میشوند. ضدخوردگیهای بر پایه کلسیم نیتریت زمان گیرش را کاهش میدهند، مگر این که از دیرگیر کننده در آنها استفاده گردد تا اثر آن خنثی شود.
برای کسب اطلاعات بیشتر در این زمینه با کارشناسان خانه بتن تماس بگیرید.
هنوز دیدگاهی ثبت نشده.